lundi 24 septembre 2007

De kinderporno van de Koning


Cederoms met kinderpornografie van de Belgische Koning rotten al jarenlang zonder onderzoek weg op het Hof van Beroep te Antwerpen

Koning2412kerstboodschapmarcel

Belgische Justitie laat kinderpornozaken in de doofpot stoppen:


In 1998 maakte het parket van Turnhout materialen en gegevens aan de Officier van Justitie en de Rechter-Commissaris van Haarlem (Nederland) over om Marcel Vervloesem gerechtelijk te laten vervolgen voor het overhandigen van het kinderpornografisch materiaal Zandvoort.

Op 7 oktober 1998 besliste de Nederlandse Justitie dat er 'geen reden' was om Marcel Vervloesem gerechtelijk te vervolgen voor het 'bezit van kinderporno'.

Vervloesem werd vervolgens door de Nederlandse Justitie buiten vervolging gesteld.

Op 19 december 1998 gaf de Antwerpse Kamer van Inbeschuldigingstelling (KIB) het bevel tot teruggave van het door het parket van Turnhout in beslag genomen Internet-adressen en de briefwisseling van de Werkgroep Morkhoven.

Omdat de Nederlandse Justitie besloten had om Marcel Vervloesem niet te vervolgen, vroeg de Turnhoutse onderzoeksrechter Jacobs bij het gerecht van Haarlem al de stukken op die Turnhout eerder aan de diensten te Haarlem had overgemaakt om deze nadien te gebruiken om Marcel Vervloesem voor de zaak waarvoor hij in Nederland buiten vervolging was gesteld, te vervolgen en te veroordelen.

--------

Ook de kinderpornocederoms dewelke de Werkgroep Morkhoven in april 1999 aan de Belgische Koning overmaakte, werden nooit onderzocht.

De perswoordvoerder van de Koning, de heer Van Rooij, liet op 13 april 1999 via de kranten weten dat de Koning de cd-roms ontvangen had maar dat hij de reactie van de Koning 'niet openbaar kon maken'. Het Belgische Koningshuis ontbood de toenmalige minister van Justitie Tony Van Parys (CD&V) vervolgens op haar kabinet alwaar de cd-roms voor verdere behandeling aan de minister werden overgedragen.

Van Parys gaf aan Procureur-Generaal Kristine Dekkers de opdracht om de zaak te onderzoeken en de gegevens bij de Werkgroep Morkhoven te laten ophalen.Op dinsdagnamiddag 13 april 1999 bood commissaris G. Lichtenstein van de gerechtelijke politie te Antwerpen zich bij Marcel Vervloesem in Morkhoven aan.Justitieminister Van Parys bevestigde op hetzelfde moment aan de media dat hij op 11 april 1999 van de vzw Werkgroep Morkhoven reeds een aangetekende brief had ontvangen met het verzoek om het voornoemde kinderpornomateriaal op haar secretariaat te komen halen.

Begin mei 1999 kreeg de gerechtelijke politie van Antwerpen opdracht om een onderzoek te voeren omtrent de 'Internet-adressen alwaar de pornografische beelden die op de cd-roms voorkomen, vandaan komen'.

Marcel Vervloesem en de vzw Werkgroep Morkhoven konden op het verzoek van de gerechtelijke politie van 3 mei 1999 niet ingaan omdat het parket van Turnhout hen had laten weten tot een gerechtelijke vervolging tegen hen te zullen overgaan inzake de vroegere overhandiging van de kinderpornocederoms Zandvoort aan het gerecht van Turnhout.

Op 15 juli 1999 besliste het parket van Antwerpen om het dossier over te dragen aan de Procureur-Generaal op het Hof van Beroep te Antwerpen.
Sindsdien is er met de cd-roms en de opdracht van de Belgische Koning en Justitieminister Tony Van Parys niets gebeurd.

--------

Begin januari 2000 verzocht het Europees Parlement het gerecht te Brussel om de leden van de Werkgroep Morkhoven te verhoren en onderzoek te voeren naar de cd-roms met kinderporno dewelke aan haar diensten waren overgemaakt.

Op 18 januari 2000 vroeg de heer Koen De Proost van de gerechtelijke politie van Turnhout aan Marcel Vervloesem of het mogelijk was om duplicaten te bekomen van de gegevens, de Internet-adressen en de kinderporno die dienstig moesten zijn voor het onderzoek.

De Werkgroep Morkhoven reageerde positief op dit verzoek maar kreeg daags nadien en nog alvorens zij de gevraagde stukken kon overmaken, opnieuw een brief van het parket te Turnhout waarin voor de zoveelste maal werd medegedeeld dat zij een gerechtelijke vervolging tegen de Werkgroep Morkhoven wegens de vroegere overhandiging van het materiaal van de kinderpornozaak Zandvoort zou instellen.

Om deze reden kon de Werkgroep Morkhoven ook aan het verzoek van het Europees Parlement geen gevolg geven waardoor ook dit onderzoek volledig geblokkeerd werd.

--------

Op 6 oktober 2000 vroeg de gerechtelijke politie van Hasselt in opdracht van Procureur Rubens aan de vzw Werkgroep Morkhoven of zij haar materiaal aan hun diensten ter beschikking wilde stellen voor een onderzoek.

Ook hier kon de vzw Werkgroep Morkhoven het materiaal niet overhandigen gelet op de vervolgingen van het parket te Turnhout.

Heel wat diensten van de Belgische en buitenlandse justitie waren met de handelswijze van het parket te Turnhout niet akkoord.

--------

Op 6 maart 2001 overhandigde de Werkgroep Morkhoven op verzoek van het parket van Neufchâteau een uitvoerig dossier kinderporno aan Procureur Bourlet die bekend is vanwege zijn onderzoek in de zaak Dutroux.

Op 9 april 2001 schreef Procureur Bourlet in zijn brief aan de Procureur des Konings te Turnhout dat het 'geenszins zijn bedoeling is om Marcel Vervloesem voor de afgifte van het kinderpornomateriaal te vervolgen'.

Ondanks deze belofte besliste het parket van Turnhout om Marcel Vervloesem toch te vervolgen en te veroordelen voor deze overdracht.

--------

Op 5 februari 2002 besloot de Senaatscommissie Binnenlandse Zaken om Marcel Vervloesem over kinderpornonetwerken en de criminaliteit op het Internet te horen.

Zodra dit nieuws bekend was, werd senator Jeanine Leduc (VLD) door een journalist gecontacteerd die haar attent maakte op het feit dat er tegen Vervloesem een gerechtelijk onderzoek liep wegens het 'in het bezit hebben van kinderporno'.

Op 4 februari 2002 had het parket van Turnhout nog snel een brief gezonden aan Marcel Vervloesem met de mededeling dat hij in beschuldiging gesteld werd.

Op die wijze werd vermeden dat Vervloesem voor de Senaat over de wantoestanden in het gerechtelijk onderzoek naar kinderporno te Turnhout te komen spreken.

--------

Op 27 januari 2003 behandelde de Verenigde Naties de kwestie van de kinderpornozaak Zandvoort en gaf de opdracht dat het kinderpornomateriaal in deze zaak aan Interpol diende overgemaakt te worden en dat 'ter identificatie van de daders en de slachtoffers'.

De voormalige Minister van Justitie Stefaan De Clerck (CD&V) had op 1 december 1997 in het parlementair stuk n° 451 gesteld dat de Werkgroep Morkhoven gevonden kinderpornomaterialen aan justitie diende te overhandigen.

In het Algemeen Dagblad stelde dezelfde minister dat de Werkgroep Morkhoven over 'uitstekende informatie beschikte en dat men de Werkgroep Morkhoven 'krediet moest geven zolang ze deze informatie aan justitie overdroeg'. Volgens De Clerck had de Belgische Justitie 'haar ogen te lang gesloten gehouden'.

De correctionele rechtbank van Turnhout veroordeelde Marcel Vervloesem echter wegens de overdracht van het kinderpornografisch materiaal omdat 'hij deze in zijn bezit had gehad'.

Op 14 november 2006 legde de Turnhoutse strafrechter Caers tevens een 'spreekverbod met de pers' op ten opzichte van Marcel Vervloesem.
Indien Vervloesem met de pers over de cd-roms Zandvoort en andere aangelegenheden zou spreken, zou hij voor twee jaar in de gevangenis worden opgesloten.


In haar artikel van 21 juli 1998 had Petra De Koning van NRC Handelsblad (Nederland) het over 'meer dan negenduizend foto's'. In werkelijkheid gaat het, volgens een rapport van de Belgische federale politie, echter om 88.000 foto's 'waarvan 70% van duidelijke kinderpornografische aard'. Interpol had het zelfs over meer dan 90.000 foto's.

'Het televisieprogramma Nova bracht het nieuws van de ontdekking met twee foto's erbij: een baby in een half opengeslagen luier, en een kind van ongeveer een jaar, met kleren aan, in een woonkamer, meer niet' schreef Petra De Koning.
De schokkende foto's waarop gefolterde en misbruikte kinderen te zien zijn, werden inderdaad nooit vrijgegeven.

De kinderen op de foto's werden nooit geidentificeerd en de kindermisbruikers en kinderpornoproducenten werden door het parket van Turnhout (België) dat het materiaal zogenaamd voor onderzoek opeiste, nooit vervolgd.
Morkhoven-onderzoeker Marcel Vervloesem kreeg letterlijk het zwijgen opgelegd. Hij werd van 'kindermisbruik' en het 'bezit van kinderporno' beschuldigd, zijn computer werd in beslag genomen om te vermijden dat hij op het Internet zou publiceren en in het gerechtelijk vonnis van november 2006 waarbij hij na 9 jaar voor de oude klachten wegens 'kindermisbruik' werd vrijgesproken, kreeg hij -zoals reeds gezegd- een spreekverbod met de pers opgelegd alhoewel geen enkele rechter dergelijke maatregel kan opleggen.

http://www.nrc.nl/W2/Lab/Kinderporno/210798e.html

--------------------

Wie wil reageren op dit bericht kan dit ofwel hier ofwel op het volgende adres:
vzw Werkgroep Morkhoven
Faiderstraat 10
1060 Sint-Gillis (Brussel)
Tel + Fax: 02 537 49 97
werkgroep_morkhoven@hotmail.com

fondation.princesse.de.croy@droitfondamental.eu

http://werkgroep-morkhoven.skynetblogs.be/

4 commentaires:

mallondre a dit…

Child Focus en kinderporno

Child Focus werd verschillende keren gecontacteerd in verband met de (volgens een rapport van de federale politie) 88.000 kinderen op de cd-roms van het kinderpornonetwerk Zandvoort. Na bijna 10 jaar werden de kinderen echter nog altijd niet geidentificeerd terwijl Child Focus toch over voldoende geld en middelen beschikt en ook Europese subsidies ontvangt.

Omdat Child Focus ook niets zegt over de tientallen kindermisbruikers en kinderpornoproducenten in deze zaak die nooit opgespoord en vervolgd werden, besloot ik eens uit te testen wat Child Focus met de aangiften over kinderporno op het Internet doet...
------


De: Jan Boeykens
Objet: Kinderporno op het Internet
Date: 25 septembre 2007 10:37:59
À: forms@childfocus.org


Brussel, 25 september 2007


Geachte Mevrouw, Mijnheer,

Betreft: kinderporno op het Internet


Enkele dagen geleden zond ik een bericht naar de federale politie in verband met kinderporno op het Internet (zie bericht in bijlage).


In afwachting van uw antwoord, teken ik,


Hoogachtend,


Jan Boeykens
Voorzitter Werkgroep Morkhoven

VZW Werkgroep Morkhoven
Faiderstraat 10
1060 Brussel
werkgroep_morkhoven@hotmail.com, issakaba@skynet.be

-----------------------------


De: Jan Boeykens
Objet: Kinderpornografie via Internet
Date: 18 septembre 2007 12:57:55
À: cgl@ibz.fgov.be


Federale Politie


Geachte Heer,

Betreft: kinderpornografie via Internet


Via Google Alert kreeg ik de volgende gegevens:
Alerte Google Web : pedofilia

fotos de pedofilia : LemmeFind.fr France Métamoteur de Recherche
cristoforo colombo un campione per tommy joe videos y fotos del ... film divx gratis sport medicina indesit ra 24 ravello hotel pedofilia kysor . ...


Mogelijk gaat het hierbij om een verkoop van kinderpornografie via het Internet.

In afwachting van uw antwoord, teken ik,

Met vriendelijke groet,


Jan Boeykens
Voorzitter Werkgroep Morkhoven

VZW Werkgroep Morkhoven
Faiderstraat 10
1060 Brussel
werkgroep_morkhoven@hotmail.com, issakaba@skynet.be

mallondre a dit…

Schokkende beelden uit Zandvoort


Gruwelijk materiaal, zeggen deskundigen over het pornomateriaal dat door een Belgische werkgroep werd ontdekt. Verkrachtingen van baby's en jongetjes. Een gedetailleerde beschrijving van gewelddadige beelden.

Door onze redacteur PETRA DE KONING


ROTTERDAM, 21 JULI. Meer dan negenduizend foto's, korte films, pornografische verhalen, en bestellijsten: every 14 days actual pics of boys posing-nude. Vorige week gaf de Belgische werkgroep Morkhoven het materiaal van een pornohandelaar, op floppy's en cd-rom, aan het televisieprogramma Nova.

Nova bracht het nieuws van de ontdekking. Met twee foto's erbij: een baby in een half opengeslagen luier, en een kind van ongeveer een jaar, met kleren aan, in een woonkamer. Meer niet. Twee deskundigen, een klinisch psycholoog en een seksuoloog, zagen in de studio een selectie uit het materiaal en discussieerden erover op televisie: moesten deze foto's en films openbaar worden gemaakt?

Ja, zei W. Wolters, hoogleraar kinder- en jeugdpsychologie in Utrecht. Mensen moeten zien hoe afschuwelijk dit is. Nu denken ze vaak: kinderporno, dat is een video van blote jongetjes op het strand in Thailand, en een volwassen man erbij die ze aanraakt. ,,Als je dit niet laat zien, houd je de ontkenning en verdringing in stand.''

Misschien moet het, vond de Leidse bijzonder hoogleraar seksuologie J. Frenken. ,,Heel veel Nederlanders kunnen de zaak dan niet langer bagatelliseren.'' Maar Frenken denkt ook, zegt hij nu, dat de boodschap nauwelijks zal overkomen: het publiek ziet de foto's, schrikt en sluit zich onmiddellijk af.

Het televisieprogramma Nova was het met Frenken eens. Redacteur Erik van Zwam zegt: ,,Als je dit laat zien, kun je daarna de uitzending op zwart zetten. Niemand neemt nog informatie op.''

Maar aan wie wil, toont Nova het materiaal, op video, in een hokje op de redactie. De band is opgenomen bij de leden van de werkgroep Morkhoven. In beeld is een computer, op de achtergrond klinken stemmen van de Nova-redacteur en de Belgische werkgroep-woordvoerder Marcel Vervloesem.

Op het computerscherm wordt de bestandsnaam Nephew aangeklikt. Op de eerste foto: een kleine jongen, in spijkerbroek en t-shirt, in een huiskamer. De tweede en derde foto's laten zien dat hij nog nauwelijks kan lopen, hij doet een stap, lacht, houdt zijn armen omhoog om zijn evenwicht te bewaren. Dan: het kind ligt op bed, hij draagt alleen nog zijn spijkerbroek. Zijn gezicht is niet meer te zien. De volgende foto's: spijkerbroek op zijn knieën. Dan heeft hij alleen nog zijn luier aan. De luier wordt half opengeslagen, een behaarde hand van een volwassen man gaat in de luier, dan de beelden van eerst een vinger, daarna een stijve penis in de anus van het kind. Het kind met opgetrokken knieën, en opnieuw verdwijnt de penis tussen zijn billen.

Volgende serie: het kind ligt op de vloerbedekking van de woonkamer waar hij eerder een stapje zette. Zijn rechtervoetje ligt onder zijn linkerbovenbeen, opnieuw wordt hij verkracht. Dan ligt hij op zijn zij, zijn benen liggen schuin over elkaar, het lichaam ziet er levenloos uit.

Er zijn ook fotoseries van jongens van zo'n tien, twaalf jaar. Die bestanden heten Mark, Manuel, Dutch of Ger's boys. (De pornohandelaar bij wie de werkgroep het materiaal vond heet Gerry Ulrich.) Ze trekken hun gezicht in een grimas, ze proberen te lachen. Ze poseren, bloot. Staand of liggend, soms boven op elkaar. De jongens zijn zonder uitzondering mager, hun buiken licht opgezet. Er zijn foto's van de jongens in een bos, ze trekken en zuigen aan elkaars piemel, of van jongens die aan een stoel zijn vastgebonden. De foto's zijn in kleur of zwart-wit. Soms is duidelijk te zien, aan kapsels van de jongens en een enkel kledingstuk, dat foto's zijn genomen in de jaren zeventig.

Er zijn ook foto's van een jongen die opvallend veel lijkt op de Duitse Manuel Schadwald. Hij verdween vijf jaar geleden, hij was toen twaalf jaar.

Een video-fragment, onder bestandsnaam Oh Daddy. Een jongetje met lang donker haar ligt op zijn buik op de rand van een bed. Een man gaat op hem liggen en verkracht hem, steeds opnieuw. Tussen de scènes door, om de paar seconden, verschijnen witte letters op een zwarte achtergrond: slamming a 6 year old. Het lichaam van de jongen schudt op en neer, als een pop. ,,Volgens mij zwaar verdoofd'', zegt Vervloesem op de achtergrond.

Klinisch pyscholoog Wolters, die veel kinderen behandelt, volgt al zo'n vijfentwintig jaar wat er aan kinderporno wordt gemaakt. Dit materiaal is het gruwelijkst dat hij ooit zag. ,,In de kinderporno die ik ken, zit vaak nog iets van spel, iets van verleiding. Iets van tederheid soms. Het is misbruik, maar er wordt ook wel eens in gestreeld, een grapje gemaakt. Het gewelddadige in déze beelden is onvoorstelbaar, de smerigheid zonder enig gevoel, zeer hard.''

Volgens seksuoloog Frenken zijn de afbeeldingen vooral zo schokkend omdat er zulke jonge kinderen op staan, baby's en kleuters. ,,Ik had zoiets wel eens gezien, maar het komt niet vaak voor in het porno-circuit.'' Het pornografisch materiaal dat bijvoorbeeld via internet wordt verspreid, bestaat vaak uit oud materiaal, zegt Frenken: ,,Er worden happen uitgehaald, er wordt geknipt en geplakt en dan wordt het opnieuw gepresenteerd.''

Frenken zou het goed vinden, zegt hij, als hulpverleners, politie en justitie de beelden zagen, om te leren wat er is aan materiaal dat onder pedofielen rondgaat. Van plaatjes die uit de Wehkampgids zijn geknipt, kinderen in ondergoed, of video's van kinderen op een naaktcamping, tot deze foto's en films.

Wolters blijft pleiten voor publicatie van het materiaal. Hij heeft al van veel mensen gehoord, zegt hij, dat ze willen weten wat dit precies voorstelt: ,,Ze moeten kunnen zien dat er meer op staat dan een bloot jongetje dat aan zijn piemel wordt getrokken.'' Hij kan zich niet voorstellen dat publicatie mensen op ideeën brengt. ,,Misschien is er een enkele gek die een videocamera pakt.''


Op Internet bestaan ongeveer 50.000 openbaar toegankelijke nieuwsgroepen. Nieuwsgroepen zijn elektronische discussiefora, waar over de meest uiteenlopende onderwerpen wordt gediscussieerd. Er bestaan nieuwsgroepen over onder meer sport, literatuur, geneeskunde, seksualiteit en pedofilie. Elke abonnee van een zogenoemde Internetaanbieder, een bedrijf dat toegang biedt tot het net, kan een groot deel van deze nieuwsgroepen bezoeken. De meeste Nederlandse aanbieders geven ook de pedofilie-nieuwsgroepen door. In deze groepen, die namen hebben als alt.sex.children en alt.sex.pedophilia.boys, worden behalve berichten ook foto's en films verspreid. Dit beeldmateriaal kan door iedere Internetgebruiker gratis worden opgehaald. De Internet- zoekdienst Dejanews archiveert dagelijks vrijwel alle berichten die in nieuwsgroepen worden geplaatst. Het raadplegen van Dejanews is gratis (www.dejanews.com). Uit het materiaal van G. Ulrich dat NOVA van de Werkgroep Morkhoven heeft gekregen, blijkt dat deze zowel via Internet als via Ulrichs bulletin board systeem Apollo werden verspreid. Een bulletin board is een computernetwerk dat op zichzelf staat en niet met Internet is verbonden. Ook in babbelboxen of chatrooms wordt veel kinderporno verspreid. Via de openbare en gratis babbelsystemen IRC (Internet Relay Chat) en ICQ (I seek you) wisselen dagelijks honderden mensen kinderpornoplaatjes uit. Ulrich was actief op het ICQ-netwerk. Zijn naam- en adresgegevens staan nog steeds op de website van het ICQ-netwerk. (wwp.mirabilis.com/6317015).

http://www.nrc.nl/W2/Lab/Kinderporno/210798e.html

mallondre a dit…

Belgische justitie: verdwenen dossierstukken en vergeten dagvaardingen

Op 29.10.2007 deelde Mter Dominique Defrance, advocaat van Morkhoven-aktivist Marcel Vervloesem, mede dat hij in totaal reeds driemaal naar de Procureur des Konings te Turnhout had geschreven om te vragen naar de zittingsdatum in de zaak Eddy Bellens.

Eddy Bellens is iemand uit de kringen van het Herentalse Sp.a-gemeenteraadslid Victor V. bij wie de voor hun klachten betaalde 'slachtoffers' van Marcel Vervloesem met hun verhalen over folteringen en verkrachtingen, zoals bij Victor V., vriend aan huis waren.

Mter Defrance gaf begin februari 2007 aan de Turnhoutse gerechtsdeurwaarder Van Deun het bevel om Eddy Bellens te dagvaarden en de eerste zitting in deze zaak had normaal gezien op 21.2.2007 moeten plaatsvinden.

Na meer dan een jaar is de man echter nog altijd niet gedagvaard en is er nog altijd geen nieuwe datum voor die dagvaarding vastgelegd.

Het doet veel denken aan de 30 processen-verbaals van zedenfeiten met kinderen en minderjarigen waarin Victor V. genoemd werd en die reeds in oktober 2006 aan de Antwerpse procureur-generaal Christine Dekkers voor onderzoek werden overgemaakt.
Wie echter weet dat er zowel op het parket van de corectionele rechtbank van Turnhout als op het hof van beroep te Antwerpen dossiers en dossierstukken uit het strafdossier van Marcel Vervloesem verdwenen zijn, weet echter genoeg en het is bevreemdend dat de minister van justitie die van al deze feiten op de hoogte is, niet optreedt.

Omdat er geen schot kwam in de dagvaarding van Eddy Bellens stuurden Mter Raf Jespers en Mter Dominique Defrance, die de rechten van Marcel Vervloesem verdedigen, op 29.10.2007 (dat is bijna reeds 5 maanden geleden een faxbericht naar de Procureur des Konings te Turnhout en vroegen nogmaals om de zittingsdatum voor de dagvaarding te bepalen en mede te delen.

Zij kregen zelfs geen antwoord.

Ongetwijfeld zijn er honderden burgers met soortgelijke ervaringen.

Wie zei er nu weer dat het vertrouwen van de burger in justitie moest 'hersteld' worden ?

----

Kopie: redactie.telegraaf; redactie.trouw; redactie.volkskrant; redactie.nu; redactie.parool; redactie.nrc; lezersredacteur.pzc.nl, vlugt.tros.nl, voorlichtingrechtbank@sgrarr.drp.minjus.nl, ibirgit.jansen.tros.nl, algemeen@linksprotest.nl, patricia.vandersmissen.avocat, jm.arnould.avocat, dignite.org, clea, carine.tkint, controverse.RTL, michel.bouffiaux, europol, arensgilberte, jos.bouveroux.vrt, persdiensten, ministers, parlementsleden,

Militant a dit…

De 7 CD-roms met kinderporno van de kinderpornozaak Zandvoort die de Werkgroep Morkhoven in 1998 aan het Belgische Koningshuis werden overhandigd en die door de gewezen justitieminister Tony Van Parys (CD&V) voor 'onderzoek' aan procureur-generaal Christine Dekkers van het hof van beroep te Antwerpen werden overhandigd, blijken nu gestolen te zijn.

Advocaat-generaal Marc Tack, de openbare aanklager van Morkhoven-activist Marcel Vervloesem op het hof van beroep van Antwerpen die de kinderponozaak een 'luchtbel' noemde, moest de verdwijning ervan openbaar toegeven.

De Hoge Raad voor de Justitie die niet meer kan doen dan alleen maar zaken vaststellen, bevestigde op haar beurt de verdwijning ervan in een schrijven aan de Werkgroep Morkhoven.

Justitieminister Vandeurzen (CD&V) deed niet meer dan de klachtbrief van de Werkgroep Morkhoven over de verdwijning van de cd-roms naar de procureur-generaal van het hof van beroep van Antwerpen te sturen die zeker geen onderzoek zal opstarten in eigen kringen.

Op die manier wordt deze zaak afgehandeld. In België heeft een minister van justitie geen enkele politieke verantwoordelijkheid. Als er dossiers en dossierstukken uit gerechtelijke strafdossiers verdwijnen, en als dat een algemeen toegepast systeem blijkt te zijn, kan de minister alleen maar de andere kant opkijken. Dat maakt dat er binnen de Belgische justitie meer ongestrafte criminelen zitten dan erbuiten.